We zijn begonnen met de vakantie!

Op dinsdag 15 sep tien uur 's avonds zijn we vertrokken vanaf Schiphol en na een lange vliegreis waren we om kwart voor elf 's avonds op wo 16 sep aan in Jakarta, behoorlijk moe, maar voldaan. Ook op dit tijdstip valt de warmte gewoon op je, als in een sauna.
Het was even wachten op de shuttlebus, maar uiteindelijk kwamen we om half een in het hotel aan. Vanwege het tijdstip hebben we gekozen voor een hotel in de buurt van het vliegveld, anders zou het wel erg laat worden.
Nadat we de spullen op de kamer hadden gezet, zijn we even een blokje om gegaan in de buurt achter het hotel. Arme wijk, veel kraampjes, die dan nog open zijn, in sommige ligt de eigenaar/eigenares gewoon op een plank te slapen 's nachts gaat blijkbaar het leven gewoon door. In een Indomarket (supermarkt) water gekocht en om een uur of twee in een tentje nog wat fris gedronken. De jonge mensen van de zaak waren heel aardig en waren waarschijnlijk ook blij, dat ze een rupiah bij konden verdienen. Uiteindelijk om half drie naar bed, na eerst een verfrissende douche te hebben genomen. In Nederland is het dan half elf, tijd om te gaan slapen.
Om tien uur worden we pas wakker en pakken we onze spullen weer in, want om elf uur zullen we opgehaald worden door een driver om naar het kindertehuis Loka Kasih te gaan. Hier zullen we tot zaterdag blijven.
Het is 45 km rijden, maar daar doen we door de verkeerssituatie wel anderhalf uur over. Voor ons, die voor de eerste keer in Azië zijn, is het een groot avontuur. Wat een chaos, getoeter overal en waar er twee rijstroken beschikbaar zijn, rijden ze met z'n drieën of meer naast elkaar; je snapt niet, waarom ze hier strepen op de weg gezet hebben! Rijden is hier millimeterwerk en ik zie mij dat nog niet doen met mijn internationale rijbewijs, ik moet er niet aan denken. En dan wat ze allemaal vervoeren, je kunt het zo gek niet bedenken, of het gebeurt hier. Wel eens een vrachtwagen met eieren gezien, twee meter hoog opgestapeld? Wij wel, en nog veel meer.
Na de rit komen we aan in Loka Kasih, het huis waar Raoul oorspronkelijk vandaan komt, tenminste, wat wij weten. Wat een hartelijkheid, men wil het je heel graag naar de zin maken en zeggen wel een aantal keren: "Please, feel at home". Nou, dat doen we al heel vlug, er staat al gelijk eten klaar en aan drinken geen gebrek.
Doordat we een tijdsverschil van 5 uur voor onze kiezen gekregen hebben en vanwege de warmte houden we ons deze middag koest; gezellig een kletspraatje maken met iedereen, af en toe eens iets eten en drinken, gebakken banaan (pisang goreng), sinaasappelsap, koffie en rustig het Indonesische ritme aannemen.
Voor het avondeten lopen we nog even de wijk in. Hier proef je het echte, dikwijls ook harde leven. Iedereen groet je hartelijk: "Mister, how are you?" en ze staan al direct klaar om te poseren voor een foto. Terug in het weeshuis/kindertehuis eten we uitgebreid Chinese en Indische gerechten, lekker en soms een beetje pittig en soms erg pittig, maar dat gaat hopelijk wel wennen.
Later op de avond vragen we, of er soms ook bier te verkrijgen is. Er is immers een verbod op de verkoop in de supermarkten? Maar dat wordt geregeld: Raoul mag mee op de motor bier halen en inderdaad komt hij terug met een doos met grote flessen bier, waarschijnlijk half illegaal, maar je moet niet al te veel vragen stellen. Het wordt nog heel gezellig met de alcohol!

Vrijdag 17 september 2015

Na een nacht waarin we lekker geslapen hebben, krijgen we een heerlijk ontbijt, met nasi goreng en eventueel geroosterd brood. Nasi goreng is eigenlijk de opgebakken rest van de vorige dag en dat is echt wel lekker op je nuchtere maag.
Vandaag staat een rondtoer door Jakarta op het programma, met bezoek aan Taman Mini Indonesia Indah, een soort Madurodam van Indonesie, maar dan met de gebouwen op ware grootte, en verder het nationaal monument, Monas.
Vertrek om negen uur gepland, maar de driver David is er pas om half elf, omdat er onderweg een container dwars op de weg lag en die moest eerst uitgeladen worden, voordat het verkeer weer verder kon. Maar eindelijk op weg, storten we ons in het chaotische verkeer van Jakarta.
Zoals al eerder gezegd: het eerste doel is Taman Mini Indonesia Indah, een gebied van ca. 100 ha, wat we eerst per kabelbaan verkennen. Het park geeft een mooi beeld van de verschillende gebieden in Indonesie, ieder met zijn eigen cultuur. Na de kabelbaantocht doen we nog een rondje in het park en raken daarbij verzeild in een verzameling jongens en meisjes, die als Top Models gepresenteerd worden. Dit is natuurlijk altijd mooi om te zien.
Na de wandeling door het park onder een brandende zon (plm 35 graden in de schaduw, dus in de zon.....), recht boven ons hoofd, trekken we weer verder, naar het nationaal monument, Monas. Door het drukke verkeer duurt het even, voordat we daar zijn, maar onderweg is er genoeg te zien, vooral in het verkeer zelf.
Monas is een 137 m hoge obelisk van marmer, midden op het Medan Merdeka (Vrijheidsplein), ter ere van de republiek en gebouwd in opdracht van Soekarno. In een aantal reliëfs is de geschiedenis van Indonesie weergegeven op het binnenplein en in de kelder binnenin zijn diorama's te zien, die historische gebeurtenissen uitbeelden. We gaan ook naar de top, van waar we een mooi beeld hebben over Jakarta, wat toevallig vandaag niet erg bedekt is door smog.
Op de weg naar ons volgende doel, de haven van Batavia, stuiten we op een demonstratie, waardoor het hele verkeer vastloopt. David probeert allerlei sluiproutes en met wat kunstgrepen, zoals verkeersovertredingen en keren op een erg drukke weg, bereiken we aan het eind van de middag een oude Nederlandse uitkijktoren, de Menara Syahbandar. Het museum is al dicht, maar voor 20000 rupiah mogen we wel nog even de toren op. Van een bezoek aan de haven moeten we afzien, het verkeer zit vast en het is half zes, dus bijna donker.
De terugweg is afzien, het is erg druk en we arriveren om plm kwart voor acht in Loka Kasih, waar we weer geweldig lekker eten. Na het eten versieren Raoul en ik een SIM kaart en beltegoed voor Indonesie, zodat we tegen Indonesisch tarief kunnen bellen. We krijgen daarbij hulp van Ririn, een meisje uit het huis; zonder haar hulp was het waarschijnlijk ook niet gelukt.
Moe van de autorit en de warmte, morgen weer een dag.